خونه ی جدید با چاشنی تلخ همیشگی

سلام

اینروزها حس و حالم خیلی متغیره. یه روز حالم خوبه و واسم مهم نیست چه اتفاقای بدی اطرافم میفته یه روز بینهایت حالم بده. طوریکه همکارام کاملاً متوجه میشن.

اینروزها همسر دوباره برگشته به روال بد سابقش . تقریباً اکثر روزا وقتی میاد خونه و حال خرابشو میبینم اولش میرم تو خودم بعدش مثل یه کوه آتشفشان که سالهاست خاموش بوده فوران میکنم. بعدشم میرم تو اتاق دخملی یه کم گریه میکنم . سبک که شدم میام بیرون و با دخملی خودمو سرگرم میکنم. تقریباً هیچ حرف خوبی بینمون زده نمیشه

الان یه ساله که این خونه رو با کمک بابام خریدیم . تو این یه سال چندین قسمت از دیوار سالن رطوبت زده و  کپکی شده. تصمیم داشتیم بعد تولد دخملی خونه رو رنگ کنیم که دیگه کثیف کاری نداشته باشیم و واسه عید همه چی تمیز و مرتب باشه.

هفته پیش مامانم گفت داییت داره خونشو رنگ میکنه و رفتم دیدم کار نقاشش خیلی خوبه. اگه میخوای کارش تموم شد اونجا بگو بیاد خونه شما. با همسر صحبت کردم و قبول کرد. در واقع گفت این کارا مدیریتش با توئه. هرجور خودت صلاح میدونی.

دیدم بهترین فرصته. با نقاشه صحبت کردیم و یکشنبه رفتیم رنگ خریدیم و از دیروز کارشو شروع کرده. فعلا داره کارای اولیه شو انجام میده و احتمالاً تا آخر هفته تموم میشه. یه رنگ دلبر واسه یکی از دیوارهای سالن انتخاب کردم که هی تو ذهنم تصورش میکنم و هی ذوق میکنم.

واسه تولد دخملی یه مقداری پول کادو آوردن که میخوام یه کم باهاش خونه رو تغییر بدم. البته نه خیلی اساسی . یه سری تغییرات کوچیک که میدونم نتیجش خیلی خوب میشه. البته هنوز درباره اش به همسر چیزی نگفتم. این روزا که اصلا با هم حرف نمیزنیم بهش بگم هم اولش میگه نه ولی بعد قبول میکنه. فعلا چند روز صبر میکنم شاید روابطمون خوب شه بهش میگم.

دیشب رفتم خونه بابا اینا خوابیدم که بوی رنگ دخملی رو اذیت نکنه. همسر هم گفت من خونه شما راحت نیستم میرم خونه مامانم. رفت

 شب قبلش که اون حالتی اومده بود خونه. بهش گفتم من دیگه تحمل ندارم اینجوری ببینمت. زنگ بزنم به مادرت یا به داداشت بیان ببرنت؟؟؟؟؟ قیافش دیدنی بود. ترسیده بود. همش میگفت نه زنگ نزن. الان میرم تو اتاق تا منو نبینی .

بهش میگم باز چی شده که شروع کردی؟؟؟ میگه اینروزا کارم زیاده فشار عصبی دارم. گفتم شماره رئیستو بده بهم. گفت میخوای چیکار؟؟؟ گفتم میخوام بگم فردا استعفاتو امضا کنه. بعدشم پاشو برو همین آژانس کنار خونه کار کن. همونقدر حقوق میگیری اعصابتم آرومه. ببینم باز حرفی باقی میمونه.

میگه یعنی چی ؟ اینهمه درس خوندم تو کارم زحمت کشیدم که برم آژانس؟؟گفتم تو بگو من چیکار کنم؟ من دیگه تحمل ندارم.خیلی راحت میگه پس بیا جدا شیم؟ میگم این بچه چی ؟ میگه مال تو .

رفت تو اتاق. نیم ساعت بعد اومد بیرون . من داشتم ریز ریز گریه میکردم و آهنگ گوش میدادم. برمیگرده میگه بیا بریم فیلم ببینیم . دیگه پرید . الان حالم خوبه

هی وااااااااااااااااااااااااااااای بر من دلم میخواست اون لحظه تمام حنجره های جهان تو گلوم بود و فریاااااااااااااااااااااااااااااااااد میکشیدم.نگاش نکردم. اومد کنارم پسش زدم. غر زد و رفت نشست به فیلم دیدن و من تا صبح کابوس دیدم .

امان از این کابوسهای لعنتی

امان از این همه بغض

امان از این دل عاشق خرد شده و سرخورده

امان از عشق

امان از وصال که سخت تر و دردناکتر از فراق است

امان از اینروزها

یکروز باید دست خودم را بگیرم

ببرم به یک جایی دووووووووووور

جایی که کسی نباشد که آزارم دهد

جایی که یک خانه داشته باشد رو به دریا

یک صندلی کنار یک درخت بید مجنون

یک کتابخانه

یک فنجان چای

و یک فکر آرام.....

اگر میشناسید معرفی کنید!!!!!!!!!!!